Nga libri i verës
1.
Ti s’ekziston, shpirt pothuaj,
Por je ajo që duhet të jesh:
E përhapur si vjeshta që s’është e huaj
Mbi kalldrëmet me grumbuj resh.
Vërtet mosqënie, vërtitesh e grish
Zjarrin e xixëllonjës, të sundojë
Frikën përpirëse që e ngrys
Shenjën e gjethnajës së pagojë.
E përkryer, por nuk je pylli
Me flokë mbrëmje, të prekesh
Si gjërat e tjera prej hiri,
Shpirt pothuaj, pothuaj të heshtësh.
1.
Ti s’ekziston, shpirt pothuaj,
Por je ajo që duhet të jesh:
E përhapur si vjeshta që s’është e huaj
Mbi kalldrëmet me grumbuj resh.
Vërtet mosqënie, vërtitesh e grish
Zjarrin e xixëllonjës, të sundojë
Frikën përpirëse që e ngrys
Shenjën e gjethnajës së pagojë.
E përkryer, por nuk je pylli
Me flokë mbrëmje, të prekesh
Si gjërat e tjera prej hiri,
Shpirt pothuaj, pothuaj të heshtësh.
Nuk ka komente:
Posto një koment