Pas nje mungese kaq te gjate,duke u endur ne kohe te ngarkuar me drama,e here-here me diçka edhe me te re rende se dramat,mbase dhe me nuanca tragjike,te lodhur nga shpresat e keputura dhe zhgenjimit te jetes,me floke qe ua kemi harruar ngjyren e dikurshme,vjen ky vellim poetik:eshte nje vellim qe e ka shkruar dhimbja e madhe dhe jo Nazmi Roli,e njekohesisht edhe nje vellim qe mund ta shkruaje vete Nazmi Roli dhe asnje nje dhimbje. Vertet vjen pas nje mungese kaq te gjate si per te permendur e per te na zgjuar nga gjumi i kobshem i harreses,per te na thene ne nje menyre kaq njerezore se vetem e keqja eshte e perkryer.Eshte e tmerrshme ta degjosh nje pohim te tille nga nje poet e nje njeri ne kufijte ekstreme te idealistit,(aq sa mund te jete nje adoleshent apo dikush qe sapo ka shkel rinine e pare),por perderisa kjo thuhet duhet paranuar e tille. Nazmi Roli eshte nje nga njerezit me te varfer te kesaj kohe.Eshte aq i varfer sa qe edhe ajo cironka mitike e poetit nuk e di ne gjendet apo jo ne xhepat e palltos se tij.Megjithate Nazmi Roli eshte nje nga njerezit me te pasur te kesaj bote.Nuk ka kurfare kontradikte ne kete qe them.Shpirti i Nazmi Rolit nuk e pranon dhe nuk e njeh varferine;(dhe pse eshte i tille mund te perballoje gjithcka te rende qe te sjell jeta dhe te mund te rilind si ai zogu i vjeter i legjendes qe shkon e kthehet njehere ne peseqind vjet,duke sfiduar kohen) Nazmi Roli eshte nje poet:une ndjej nje lloj fajesie sepse superlativat e miqve tane,qe e shflektua ne doreshkrim kete vellim,i kam marre me rezerve e diku thelle edhe nuk i kam pranuar:Edhe ky shenim eshte nje lloj ndjese dhe do te doja qe ky liber neqoftese do te arrij ne duart e adoleshenteve apo te rinjve,te moshave te mesme apo te moshuara,ti bashkoje ne te njejtin kryqezim e te pohoje se ka dicka qe nuk njeh moshe.Kjo eshte poezia.
1 koment:
Pas nje mungese kaq te gjate,duke u endur ne kohe te ngarkuar me drama,e here-here me diçka edhe me te re rende se dramat,mbase dhe me nuanca tragjike,te lodhur nga shpresat e keputura dhe zhgenjimit te jetes,me floke qe ua kemi harruar ngjyren e dikurshme,vjen ky vellim poetik:eshte nje vellim qe e ka shkruar dhimbja e madhe dhe jo Nazmi Roli,e njekohesisht edhe nje vellim qe mund ta shkruaje vete Nazmi Roli dhe asnje nje dhimbje.
Vertet vjen pas nje mungese kaq te gjate si per te permendur e per te na zgjuar nga gjumi i kobshem i harreses,per te na thene ne nje menyre kaq njerezore se vetem e keqja eshte e perkryer.Eshte e tmerrshme ta degjosh nje pohim te tille nga nje poet e nje njeri ne kufijte ekstreme te idealistit,(aq sa mund te jete nje adoleshent apo dikush qe sapo ka shkel rinine e pare),por perderisa kjo thuhet duhet paranuar e tille.
Nazmi Roli eshte nje nga njerezit me te varfer te kesaj kohe.Eshte aq i varfer sa qe edhe ajo cironka mitike e poetit nuk e di ne gjendet apo jo ne xhepat e palltos se tij.Megjithate Nazmi Roli eshte nje nga njerezit me te pasur te kesaj bote.Nuk ka kurfare kontradikte ne kete qe them.Shpirti i Nazmi Rolit nuk e pranon dhe nuk e njeh varferine;(dhe pse eshte i tille mund te perballoje gjithcka te rende qe te sjell jeta dhe te mund te rilind si ai zogu i vjeter i legjendes qe shkon e kthehet njehere ne peseqind vjet,duke sfiduar kohen)
Nazmi Roli eshte nje poet:une ndjej nje lloj fajesie sepse superlativat e miqve tane,qe e shflektua ne doreshkrim kete vellim,i kam marre me rezerve e diku thelle edhe nuk i kam pranuar:Edhe ky shenim eshte nje lloj ndjese dhe do te doja qe ky liber neqoftese do te arrij ne duart e adoleshenteve apo te rinjve,te moshave te mesme apo te moshuara,ti bashkoje ne te njejtin kryqezim e te pohoje se ka dicka qe nuk njeh moshe.Kjo eshte poezia.
Nexhati Tafa
Posto një koment