Patriarku

Poetit Lasgush Poradeci



Nga liqeni era fryn sa mund,
Si lirikë të troket në portë.
Ti nuk je, nuk del më me bastun,
Patriark me shpirtin si të foshnjës.


Hapi i fundit kur ra në kalldrëm,
C’i thua gurit që u plasarit?
Ka ndonjë që shpirti prapë i dhemb
Dhe në pezull muzgu i shndrit?


Brenga u brengos dhe hëna del,
Por gjëkundi nuk je më atje.
Flatra e një zogu prej kangjele,
Molla që s’u puth u kalb përdhe.


Ky curril e ky rrëfim lirik
Se nga vjen që rri kaq gjatë në kopshte.
Patriark me shpirtin biblik,
Si një shegë e plasur zemra jote.